Fundacja od 2024 roku  realizuje projekt ,, Popatrz jestem ”. Projekt jest współfinansowany ze środków PFRON. Projekt składa się z następujących form wsparcia:

- Integralna terapia zmysłowa dźwiękiem

- Trening aktywnego uczestnictwa i społecznego zaangażowania

- Terapia funkcjonalna

- Warsztaty rozwijające aktywność i kompetencje społeczne

​

Projekt ,,Popatrz jestem!” jest odpowiedzią na podstawowy problem jaki pojawia się w rehabilitacji osób niepełnosprawnych, a mianowicie zbytnie ukierunkowanie działań na usunięcie lub złagodzenie dysfunkcji rozwojowych, a niewystarczające dostrzeganie potrzeby zapewnienia wsparcia w zakresie przygotowania do niezależnego i aktywnego życia w naturalnym środowisku. Nastawienie społeczne na eliminację ograniczeń sprawia, że niepełnosprawni są poddawani nadmiernej kontroli, ciągłemu treningowi posłuszeństwa i grzeczności. Uczeni są przez to bierności i nagradzania za podporządkowywanie się innym. Sprzyja to kształtowaniu postawy wyuczonej bezradności i poczucia niższości a same osoby niepełnosprawne stają się często ugrzecznionymi, sztucznie zachowującymi się osobami, czekającymi aż ktoś nimi pokieruje. Powszechne jest również zaniżanie ich możliwości rozwojowych przy jednoczesnym eksponowaniu ograniczeń. Działania ograniczające samodzielność i niezależność tych osób, a często także prawo do odpoczynku i relaksu poprzez swobodne spędzanie wolnego czasu często blokuje ich aktywność, oraz wykorzystywanie własnych możliwości i aspiracji w życiu osobistym, społecznym czy zawodowym. Mała świadomość skutków społecznej degradacji prowadzi do blokowania stymulacji środowiskowej, przez co nie mają oni możliwości prowadzenia samodzielnego i aktywnego życia i są często narażeni na izolację społeczną. Niepełnosprawność szczególnie intensywnie wymaga wspierania poczucia wartości wynikającej z realistycznej samooceny i umożliwiającej samodzielne pokonywanie trudności. Rozwijanie kompetencji psychospołecznych oraz świadomości ich posiadania jest podstawą kształtowania „osoby w pełni aktywnej”.

Projekt ,,Popatrz jestem!” ma być alternatywą działań kierowanych do osób niepełnosprawnych i koncentrować się głównie na rehabilitacji społecznej, a także zwróceniem szczególnej uwagi środowiska społecznego: rodziców, opiekunów i terapeutów na rzeczywiste potrzeby i potencjał rozwojowy ON. Zaplanowane w projekcie formy wsparcia wyraźnie podkreślają, że niepełnosprawność zawęża możliwości wszechstronnego rozwoju, ale nie przekreśla rozwoju w tych obszarach, które nie są dysfunkcyjne, a ograniczenie sprawności nie musi oznaczać gorszej jakości życia. Wszelkie działania zaplanowane w projekcie mają pomóc osobom niepełnosprawnym rozwijać te kompetencje i umiejętności, które pozwolą budować rzeczywisty obraz samego siebie, aby nie być jedynie biernymi odbiorcami rzeczywistości, a aktywnie tworzyć swój świat i korzystać z jego dobrodziejstw.

Formy wsparcia są tak przewidziane, aby w pracy z ON wzmacniać, to co zdrowe w sferze fizycznej przy jednoczesnym korygowanie, czy też kompensowanie deficytów ograniczających pełne uczestnictwo, z uwzględnieniem faktu, że jeśli oczekiwania stawiane ON są zgodne z jej możliwościami, to niepełnosprawność wyraźnie ulega minimalizacji. Osoby wspierające mają widzieć w niepełnosprawnym nie tylko człowieka potrzebującego troski i opieki, ale też istotę niepowtarzalną, która ma prawo do wolności i samostanowienia, samodzielnie podejmować wyzwania, stając się autonomiczną jednostką. Głównym założeniem projektu jest rozwijanie i wskazywanie ON własnych możliwości, aktualizowanie potencjału rozwojowego, czyli zasobów fizycznych, psychicznych i społecznych oraz stwarzając szansy na zmianę warunków w jakich żyją.

Wszelkie formy aktywności proponowane ON w projekcie mają:

- zaspokajać ich potrzebę pełnego uczestnictwa w grupie społecznej, rozwijania aktywności twórczej i fizycznej;

- pogłębiać ich świadomość własnego życia, jego uwarunkowań i możliwości rozwoju pozwalając na dystansowanie się wobec trudności i skupienie na zasobach umożliwiających poprawę jakości życia;

- rozwijanie autokreację i ukierunkowywać aktywność na te obszary, które nie są naznaczone niepełnosprawnością, co chroni przed negatywnymi konsekwencjami występujących deficytów;

- wskazywać możliwości działań twórczych, dawać szansę na poczucie własnej wartości oraz doświadczanie sensu życia pomimo niepełnosprawności;

- udzielać pomocy wykraczającej poza ograniczenia, stymulować całościowe rozwój, wspierać potencjał i motywować do kreatywnego działania;

- zwiększać wiedzę o sobie i profilować samoakceptację konstruktywnie oddziałując na poczucie własnej wartości;

- inspirować, rozbudzać zdolności do podejmowania działań kreacyjnych zarówno w wymiarze rozwoju indywidualnego, jak i zbiorowego.